Większość trenerów prezentacji i wystąpień publicznych (ja też) nieustannie zachęca swoich klientów do ćwiczeń nie przed lustrem, ale przed prawdziwą publicznością. Warto poprosić ludzi o ocenę – zapytać co zapamiętali, co im się spodobało, a co nie przypadło do gustu.
Prawie każdy się do tego nadaje. Prawie.
Od serca odradzam trening przed członkami rodziny, bo łączą was zbyt silne więzi. Emocje i osobiste relacje utrudniają obiektywną ocenę wystąpienia.
Jeżeli Kowalski z działu sprzedaży (bardzo bystry kolega) po wysłuchaniu próbnej prezentacji powie, że wprowadzenie jest za długie i podsumowanie niezbyt jasne, prawdopodobnie pomyślisz, że tak właśnie jest. Kiedy coś takiego usłyszysz od małżonki lub małżonka, raczej pomyślisz: "Naprawdę? Mądrala! Twoje bzdurne wskazówki jak dojechać do nowego supermarketu kosztowały nas w sobotę pół godziny kluczenia i stania w korkach w nieznośnym upale!"
Komentarz Kowalskiego jest bardziej pomocny i przekonujący, bo zakładam, że nie jesteście w tak bliskim związku jak w rodzinie. Jeżeli kolega powie coś przykrego, nie będziesz nosił latami w sercu urazy i wracał do tego na rodzinnych imprezach.
Członkowie rodziny mogą też zbyt pozytywnie oceniać Twoje wystąpienie. Rodzice i/lub dzieci tak Cię kochają, że nie chcą po prostu robić Ci przykrości. Dla nich zawsze jesteś najlepszy, najmądrzejszy i najpiękniejszy! To miło głaszcze ego, ale brak rzeczowej krytyki nie poprawi prezentacji ani o milimetr.
Wartościowa i skuteczna krytyka jest kombinacją szczerych pochwał, wychwyconych błędów i praktycznych porad.
Szukając osób do oceny próbnej prezentacji korzystaj z pomocy rodziny tylko w ostateczności. Kolega, szczególnie ten, który nie jest najbliższym przyjacielem, może bardzo pomóc w poprawieniu wystąpienia – powie co zapamiętał, co mu się spodobało, a co nie przypadło do gustu. Warto to wziąć sobie do serca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz