W pierwszej części podałem propozycje trzech ćwiczeń - każde skupiało się na jednym aspekcie wystąpienia. Mówiłem o tekście, formie i mowie ciała.
Dziś kolejne cztery praktyczne ćwiczenia przygotowujące do wystąpienia publicznego.
1. Próba emocjonalna
Ta próba służy nauce wykorzystania emocji. Dobre wystąpienie jest dla publiczności nie tylko przeżyciem intelektualnym, ale także emocjonalnym. Zrób listę emocji jakie chcesz wywołać. Przygotuj ich mapę tak jak wcześniej zrobiłeś to z przekazem niewerbalnym. Jakie emocje planujesz rozbudzić? Jak i kiedy przechodzić z jednej emocjonalnej reakcji do drugiej? Większość mówców boi się okazywać uczucia. Efekt? Są sztuczni, nudni i nieprzekonujący.
Emocje porywają publiczność. Uwielbiamy oglądać emocje w telewizji (stąd może popularność reality TV), nawet jeżeli mamy poczucie, że nie wszystko jest do końca szczere. Stawiamy na piedestale aktorów za umiejętność wyrażania (udawania?) uczuć. Kupujemy płyty piosenkarki, która nie umie śpiewać, ale potrafi prowokować, szokować i bawić. Emocje są w cenie.
Ćwiczenie 1: Słodko-kwaśny
Słodko-kwaśne ćwiczenie służy doskonaleniu wykorzystania emocji. Rozpoczynasz wystąpienie od wykrzesania z siebie maksimum pozytywnych emocji: jesteś wzorem optymistycznego mówcy. Nie chodzi oczywiście o słowa, ale przekaz niewerbalny (ton głosu, mimika, gestykulacja).
Ćwiczysz przed grupą zaufanych przyjaciół, którzy nie nagrają potajemnie Twego wystąpienia, by potem umieścić je na YouTube. Kiedy słuchacze stwierdzą, że widzą u Ciebie autentyczne szczęście rzucają hasło: "SMUTEK!". Twoim zadaniem je kontynuowanie prezentacji, ale w nastroju smutku, zmartwienia i przygnębienia. Także tym razem chodzi o ton głosu, wyraz twarzy i gesty.
Kiedy przekonasz publiczność o swym smutku czas na hasło "RADOŚĆ!" i powrót do entuzjastycznego przekazu.
Ćwiczenie należy wykonać z przesadą: smutek powinien być nienaturalnie głęboki, radość nadmiernie eksponowana. Takie nastawienie pomaga "otworzyć się psychicznie" i lepiej przygotować do właściwego wystąpienia.
2. Próba kamerowa
W pierwszej części mówiłem o "grymasie łosia w świetle reflektorów". Widać go na twarzy człowieka, który ma do czynienia z zaskakującym wydarzeniem, traci rezon i patrzy w oczy zbliżającej się katastrofie myśląc: "Gdzie uciekać?"
Wcale nie musi tak być. Przed ważnym wystąpieniem nalegaj na przeprowadzenie PEŁNEJ próby technicznej. Dzień przed imprezą o godzinie maksymalnie zbliżonej do czasu Twego wystąpienia przećwicz z ekipą wszystkie elementy.
Jakie to uczucie mówić przez mikrofon? Czy słychać Cię dobrze w każdej części sali? Jaki jest optymalny poziom dźwięku? Jak duży jest pogłos (opóźnienie dźwięku)?
Jakie jest oświetlenie? Czy reflektory mocno oślepiają? Patrz na publiczność poniżej linii świateł i staraj się nie mrużyć oczu. Czy reflektory będą podążać za Tobą kiedy będziesz się przemieszczać? Omów to z technikami oświetlenia.
Czy w sali będą kamery telewizyjne? Gdzie powinieneś stać? Jeżeli planujesz wejść między publiczność (i prawdopodobnie tak właśnie zrobisz), realizator obrazu i kamerzyści muszą wiedzieć jak to pokazać. Nie przejmuj się kiedy usłyszysz, że "tego nie da się zrobić". Wszystko można zrobić tylko trzeba się trochę wysilić. Powiedz jak sobie to wyobrażasz i na pewno wspólnie uda się coś wymyślić.
Przejdź całą salę do ostatniego rzędu. Im sala jest większa, tym więcej energii będziesz musiał z siebie wykrzesać. Posłuchaj koncertowych występów Bono i U2 na stadionach. Trzeba mieć siłę w płucach!
Co ze slajdami, notatkami, rekwizytami, muzyką, itp.? Przećwicz wszystko z ekipą techniczną, łącznie z planem rezerwowym kiedy coś nie pójdzie zgodnie z planem. Prawdopodobnie wszystko się uda, ale lepiej dmuchać na zimne.
Ćwiczenie 2: Małpie wygłupy
Przypomnij sobie jak zareagowałeś kiedy ostatnio spotkałeś przyjaciela z dzieciństwa, z którym nie widziałeś się od ukończenia podstawówki: wyściskaliście się i pośmialiście. Co wprawia Cię w szampański nastrój kiedy rozmawiasz ludźmi?
Daj sobie trochę luzu, zrób coś co obudzi w Tobie dziecko. Zrelaksuj się i naładuj pozytywną energią - wykorzystaj to w pierwszej minucie przemówienia.
3. Próba otwarcia
Pierwsze słowa wystąpienia są niezwykle ważne: wywołują oczekiwane emocje, wprawiają publiczność w pożądany nastrój i wypełniają salę świeżą energią. To trudne i większość mówców jest na początku spięta, ostrożna i nerwowa.
W pierwszej minucie nie musisz być sobą. Wejdź na scenę energicznie, dużymi krokami, tak jakby na widowni siedzieli sami dobrzy przyjaciele i znajomi, z którymi za chwilę chętnie porozmawiasz. Jak widzisz potrzeba trochę autohipnozy.
Podpatrywałeś kiedyś sportowców przed startem? Rozgrzewają się, rozciągają mięśnie, poklepują się dodając odwagi - wprowadzają się w lekki trans. Występ rozpoczynają trochę wcześniej, jeszcze bez widowni. Na scenie są już w odpowiednim nastroju - publiczność spotyka ich kiedy są już "w akcji".
Przy okazji, powitanie publiczności słowami "Opolanie są cudowni", "Witam Warszawę" lub "Kocham Kraków" to amatorstwo. Zacznij od mocnego, pozytywnego i wyjątkowego wstępu. To, co najlepsze daj na początek. Możesz zadać prowokujące pytanie. Poproś o pytania z sali. Zaproś na scenę kilka osób z widowni. Wejdź w dialog z publicznością.
Przećwicz pierwsze zdania. Wejdź w trans. Nie marnuj sekund kiedy skupiona jest na Tobie cała uwaga. Zacznij mocnym uderzeniem!
4. Próba generalna
Próba generalna z udziałem całej ekipy technicznej powinna odbyć się dzień lub dwa dni przed występem. Należy przećwiczyć szczegółowo scenariusz imprezy, ze stoperem w dłoni, dokładnie tak jak to się będzie działo w dniu premiery. Jedyna różnica to brak publiczności na widowni.
Często niedocenianym elementem próby generalnej jest uświadomienie mówcy fizycznego aspektu wystąpienia, jego niewerbalnych składników. Każde wystąpienie jest konwersacją na dwóch płaszczyznach: werbalnej i niewerbalnej. Przekonujący mówca potrafi przekazywać spójne komunikaty na obydwu poziomach. Kiedy słuchacze nie czują zgodności słów z gestami odnoszą się zwykle do tego, co mówi język ciała.
Przygotowanie wystąpienia oznacza więc przećwiczenie dwóch rodzajów rozmowy. Jedyną metodą sprawdzenia jak wygląda ta druga konwersacja jest przeprowadzenie siedmiu ćwiczeń.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz