Pamiętasz jak mam na imię?

Imię. To najważniejsza informacja o nowo poznanej osobie. Imię jest w relacjach między ludźmi ważniejsze od nazwiska, bo nazwisko stwarza dystans a imię daje poczucie bliskości.

Jeśli zwracasz się do kogoś po imieniu, pokazujesz, że jest dla Ciebie ważny. Jeśli tego unikasz, pokazujesz, że ta osoba nie jest ważna. Jeśli przekręcisz lub pomylisz imię (na przykład Bogdan zamiast Bogusław), dajesz znak, że ta osoba zupełnie Cię nie interesuje.

Przesadzam? Na pewno nie, jeśli jesteś trenerem prezentacji i wystąpień publicznych.

Wiele lat temu prowadziłem jednodniowe szkolenie w dużym banku. Kilka miesięcy potem spotkał mnie na ulicy dyrektor tego banku. Nie tylko mnie poznał, ale także zwrócił się po imieniu. Byłem zaskoczony, że je zapamiętał. To była miła niespodzianka, bo przyszedł tylko na początek szkolenia, żeby mnie przedstawić grupie.

Strach i lęk w prezentacjach i wystąpieniach publicznych – co Ci dokucza?

Na szkoleniach z prezentacji i wystąpień publicznych rozmawiamy m. in. o różnicy między strachem i lękiem. To naprawdę ważne rozróżnienie.

Kontrolowany stres towarzyszy każdemu wystąpieniu przed publicznością. Znają to uczucie aktorzy, piosenkarze i muzycy. Życie bez odrobiny ryzyka i adrenaliny nie ma smaku.

Strach jest naturalnym uczuciem w sytuacji zagrożenia. Stworzony przez ewolucję mechanizm obronny pozwalający ocalić życie i umożliwiający przetrwanie gatunku. Ostrzega przed niebezpieczeństwem i dotyczy konkretnego fizycznego zagrożenia.

Współczulny układ nerwowy (sympatyczny) przygotowuje organizm do walki lub ucieczki – kieruje więcej krwi do mózgu, rąk i nóg, zwiększa koncentrację i ostrość widzenia. Zmobilizowany organizm pracuje na najwyższych obrotach.

Lęk to stan emocjonalny wywołany przeczuciem, że zdarzy się coś nieprzyjemnego. Jego źródło jest najczęściej w naszej głowie. Daje o sobie znać kiedy czujemy niemoc lub brak wystarczającego wpływu na to, co się wydarzy.

Objawy lęku pojawiają się na przykład przed prezentacją, wystąpieniem publicznym, randką, występem scenicznym, zawodami sportowymi, itp. Może to być lęk przed byciem sobą, brakiem akceptacji, niepowodzeniem, wyrażeniem własnej opinii lub podjęciem decyzji.

Wolimy sytuacje przyjemne i przewidywalne. Nie lubimy rozczarowania i bólu (fizycznego i psychicznego). Staramy się tego unikać.

Emocje w prezentacjach

Jak każdy na pewno oglądasz reklamy. Być może niektóre pamiętasz. Na przykład takie, w których ktoś prosi Cię o pomoc.

Na ekranie telewizora lub komputera widzisz smutne psy i koty. Wzruszające zdjęcia zwierząt bez domu chwytają za serce.

Organizacje charytatywne i firmy konsumenckie są mistrzami w perswazji. Wiedzą, że emocje są często silniejsze od faktów.

Konkretne dane w prezentacji są ważne. One tworzą podstawę przekazu. Ale racjonalne argumenty to tylko jeden rodzaj treści. Drugim są emocje – opowieści, humor i obrazy. Emocjonalne treści motywują do działania silniej niż fakty.

Dlaczego zatem w tylu prezentacjach brakuje emocji? Być może decydują względy praktyczne. Publiczność czeka na konkrety. Być może decyduje tradycja ("bo u nas tak to się robi"), która nie zachęca do eksperymentów i zmian.

A może większość prelegentów po prostu nie wie, że same fakty i liczby nie wystarczą do zrobienia skutecznej prezentacji.

10 najlepszych serwisów z bezpłatnymi zdjęciami

Wróć na chwilę myślami do swego dzieciństwa lub pomyśl o innym ważnym okresie ze swojego życia. Co widzisz?

Rozejrzyj się po domu lub biurze. Prawdopodobnie zobaczysz na ścianach i półkach zdjęcia utrwalające ważne i ciekawe wydarzenia.

Obrazy mają ogromną siłę. Wywołują emocje, inspirują lub bawią.

Myślimy obrazami. Dlatego lubimy oglądać zdjęcia, grafiki i filmy. To obrazy – a nie słowa – są siłą Facebooka, Instagrama, Snapchata i YouTube.

Nasze oczy i mózg przez cały czas szukają obrazów, analizują je i pomagają zrozumieć co się dzieje.

Przetwarzamy obrazy dziesiątki tysięcy razy szybciej niż słowa. Prawdopodobnie dlatego 65% ludzi jest wzrokowcami.